تغییرات جمعیت و نوع الگوی توزیع فضایی کنهی شکارگر Neoseiulus barkeri Hughes و طعمهی آن، کنهی Tetranychus urticae Koch، در مزارع خیار منطقهی سراب چنگایی در غرب شهرستان خرمآباد در سالهای 1387 و 1388 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی تغییرات کنهی شکارگر و طعمهی آن نشان داد که میانگین تراکم جمعیت کنهها در سال 1387 بیشتر از سال 1388 بود. در سال 1387 اوج جمعیت کنهی تارتن دولکهای در دههی اول مرداد ماه و اوج جمعیت کنهی N. barkeri دههی اول شهریور ماه بود. در سال 1388 جمعیت هر دو گونه در اواخر مرداد ماه و اوایل شهریور ماه دارای بیشترین فراوانی بود. بررسی عکسالعمل کنهی شکارگر N. barkeri نسبت به تراکم جمعیت کنهی آفت که با تعیین همبستگی بین میانگین تراکم جمعیت کنهی آفت و کنهی شکارگر تعیین شد نشان داد که همبستگی مثبت بین آنها وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که کنهی شکارگر N. barkeri بهصورت مادهی بارور و بهصورت غیراجباری داخل خاک زمستانگذرانی میکند. برای تعیین الگوی توزیع فضایی کنهی شکارگر و طعمهی آن از روش رگرسیونی تیلور استفاده شد و این الگو برای هر دو گونه از نوع تجمعی بهدست آمد. تعیین ارتباط تغییرات جمعیت و الگوی توزیع فضایی یک آفت و شکارگر آن میتواند در طراحی و اجرای برنامههای کنترل تلفیقی با آن آفت مؤثر باشد.