بررسی ترجیح طعمهی سن شکارگرOrius albidipennis Reuter به کمک آزمونهای نرخ شکارگری و ترجیح طعمه در قالب طرح کاملاً تصادفی و بدون جایگزینی گونههای خورده شدهی شکار در شرایط آزمایشگاهی (دمای 1 ± 25 درجهی سانتیگراد، رطوبت 5 ± 65% و دورهی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) انجام پذیرفت. نتایج حاصل از تغذیهی سن شکارگر ماده از لارو سن 2 تریپس پیاز و کنهی دو لکهای مادهی کامل در آزمون نرخ شکارگری بهترتیب 46/1 ± 8/14 و 7/0 ± 20 ثبت گردید که بیانگر اختلاف معنیدار در سطح 5% بود. نتایج حاصل از تغذیهی سن شکارگر ماده در آزمون ترجیح طعمه از لارو سن 2 تریپس پیاز 84/0 ± 4/8 و از کنهی دو لکهای مادهی کامل 22/0 ± 4/4 بود. شاخص آلفای منلی (Manly) لارو سن 2 تریپس پیاز (شکار I) و کنهی دو لکهای مادهی کامل (شکار II) بهترتیب برابر 09/0 ± 8/0 و 03/0 ± 2/0 بدست آمد که این شاخص بیانگر ترجیح لارو سن 2 تریپس پیاز نسبت به کنهی دو لکهای توسط سن شکارگر ماده بود. آزمونهای نرخ شکارگری و ترجیح طعمه با شرایط یکسان برای سن نر شکارگر تکرار شد. در آزمون نرخ شکارگری، تغذیهی سن نر از لارو سن 2 تریپس پیاز 58/1 ± 11 و کنهی دو لکهای مادهی کامل 22/1 ± 12 بود که تفاوت معنیداری مشاهده نشد. در آزمون ترجیح طعمه، تغذیهی سن نر شکارگر از لارو سن 2 تریپس پیاز 13/0 ± 3/3 و کنهی دو لکهای مادهی کامل 17/0 ± 2/3 بود. در این آزمون آلفای منلی لارو سن 2 تریپس پیاز (شکار I) و کنهی دو لکهای مادهی کامل (شکار II) بهترتیب 03/0 ± 52/0 و 05/0 ± 48/0 بدست آمد که نشان دهندهی عدم ترجیح سن شکارگر نر بود.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله