Resistance of 14 accessions/cultivars of Lycopersicon spp. to two-spotted spider mite, Tetranychus urticae (Acari: Tetranychidae), in laboratory and greenhouse

Authors

Abstract

Fourteen accessions and cultivars of Lycopersicon spp. were studied to evaluate their resistance to two-spotted spider mite, Tetranychus urticae Koch, under laboratory and greenhouse conditions. In vitro studies were carried out using thumbtack and leaf disk bioassays. Lycopersicon hirsutum and L. pennellii accessions supported more mites on the tack. The highest number of eggs (5.15 ± 0.48 eggs / ♀ / d) was recorded on L. pimpinellifolium LA2533 and the lowest number (0 egg / ♀ / d) was recorded on L. hirsutum and L. pennellii accessions. The highest mite mortality and lowest damage score occurred on the leaf disks of L. pennellii and L. hirsutum accessions that were strikingly in contrast to our observations on L. esculentum varieties (Nandi and Sankranthi). The developmental time of the mite was longest (8.61 ± 0.18 days) on leaf disks of L. esculentum NDTVR-73 and shortest (7.18 ± 0.51 days) on L. pimpinellifolium LA2533. In the greenhouse, the mite was unable to establish on L. hirsutum and L. pennellii accessions. Amongst the rest, Nandi and Sankranthi accessions/cultivars supported the highest, while NDTVR-73 supported the lowest mite population. The highest and lowest density of type VI glandular trichomes were recorded on L. esculentum NDTVR-73 (67.33 ± 6.34 trichomes/mm²) and L. pennellii LA2963 (0.79 ± 0.15 trichomes/mm²), respectively. No relation was found between density of type VI trichomes and resistance to the mite. Type IV glandular trichomes were observed only on the foliages of L. hirsutum and L. pennellii. A positive relation exists between the density of type IV glandular trichomes and resistance to the mite.

Keywords

Article Title [Persian]

Resistance of 14 accessions/cultivars of Lycopersicon spp. to two-spotted spider mite, Tetranychus urticae (Acari: Tetranychidae), in laboratory and greenhouse

Authors [Persian]

  • N. K. Krishna Kumar
  • N. Srinivasa
  • A. Nemati
  • B. Mallik
  • Z. Saeidi
Abstract [Persian]

مقاومت چهارده رقم و لاین از گونه‌های مختلف جنس Lycopersicon نسبت به کنه‌ی تارتن دو‌لکه‌ای، Tetranychus urticae Koch، در آزمایشگاه و گلخانه‌ بررسی شد. مطالعات آزمایشگاهی بر اساس دو روش زیست‌سنجی پونز (thumbtack) و دیسک برگی (leaf disk) صورت گرفت. گونه‌های Lycopersicon hirsutum و L. pennelii بیش‌ترین تعداد کنه روی پونز را داشتند. بیش‌ترین تعداد تخم (48/0‌ ± ‌15/5 تخم بر ماده در روز) روی
‌L. pimpinellifolium LA2533 و کم‌ترین تعداد تخم (صفر) روی گونه‌های L. pennellii و L. hirsutum مشاهده شد. مرگ و میر بالایی از کنه و خسارت پایینی روی دیسک‌های برگی L. hirsutum و L. pennellii دیده شد، درحالی‌که کم‌ترین مرگ و میر کنه و بالاترین خسارت روی دیسک‌های برگی گونه‌ی L. esculentum (ارقام Nandi و Sankranthi) مشاهده گردید. طولانی‌ترین دوره‌ی تکاملی (18/0‌ ± ‌61/8 روز) روی دیسک‌های برگی L. esculentum NDTVR-73و کوتاه‌ترین دوره‌ی تکاملی (51/0‌ ± 18/7 روز) روی L. pimpinellifolium LA2533 ‌به‌دست آمد. در شرایط گلخانه، آفت قادر به استقرار روی گونه‌های L. pennellii و L. hirsutum نبود. در بین دیگر ارقام و لاین‌های مورد مطالعه، ارقام Sankranthi و Nandi بیش‌ترین جمعیت کنه را داشتند، درحالی‌که لاین NDTVR-73 کم‌ترین میزان جمعیت و کم‌ترین میزان خسارت را داشت. بیش‌ترین و کم‌ترین تراکم کرک‌های غده‌ای نوع VI به‌ترتیب روی L. esculentum NDTVR-73 و L. pennellii LA2963 (34/6‌ ± ‌33/67 و ‌15/0‌ ± ‌79/0 کرک بر میلی‌متر مربع) شمارش گردید. ارتباطی بین تراکم کرک‌های غده‌ای نوع‌ VI و مقاومت به کنه‌ی تارتن وجود نداشت. کرک‌های غده‌ای نوع IV فقط روی گونه‌های‌L. pennellii و L. hirsutum مشاهده شدند. همبستگی معنی‌دار و مثبتی بین تراکم کرک‌های غده‌ای نوع IV و مقاومت به کنه‌ی تارتن وجود داشت.

Keywords [Persian]

  • Tetranychus urticae
  • بقا
  • تخم‌ریزی
  • اجتناب
  • گوجه‌فرنگی
  • کرک‌های غده‌ای
Send comment about this article
CAPTCHA Image
Journal of Entomological Society of Iran
Volume 32, Issue 1
September 2012
Pages 93-108

Files

Share

How to cite

Statistics