اصول شفافیت

نامه انجمن حشره‌شناسی ایران(JESI) ،  فصلنامه رسمی انجمن حشره‌شناسی ایران (ESI) است که در سال 1353 تأسیس شد. این مجله، مقالات حوزه های حشره‌شناسی و رشته های مرتبط شامل تنوع زیستی بندپایان و توسعه برنامه های سازگار با محیط زیست برای کنترل آفات را جهت نشر می پذیرد. زمینه های انتشار مقالات نامه انجمن حشره‌شناسی ایران عبارتست از سیستماتیک و تنوع زیستی حشرات ، حشره‌شناسی کشاورزی، حشره‎شناسی جنگل، حشره‌شناسی پزشکی، شهری و دامپزشکی، پرورش زنبور عسل و کرم ابریشم، زیست شناسی حشرات، بوم شناسی حشرات، فیزیولوژی حشرات، رفتارشناسی حشرات، مقاومت گیاهان به حشرات، ناقلین بیمارگرهای گیاهی، کنترل بیولوژیک، بیماری شناسی حشرات، حشره شناسی مولکولی، سم شناسی و مدیریت آفات. تحریریه مجله از بررسی مقالات بندپایان و سایر آفات با اهمیت در کشاورزی یا محیط زیست استقبال می نماید. علاوه بر این، انتشار مطالعات میان رشته ای با تاکید بر جنبه های حشره شناسی نیز میسر است.

نامه انجمن حشره‌شناسی ایران، یافته‌های پژوهشگران مختلف داخلی و خارجی را با بهره گیری از اعضای هیات تحریریه خود که متشکل از اساتید و پژوهشگران دانشگاهی و موسسات پژوهشی می‌باشد، به صورت مقاله‌های پژوهشی، گزارش های کوتاه علمی-پژوهشی، تک‌نگاشت‌ها ، گزارش موردی، مرور کتاب، نامه به سردبیر و مقاله های مروری، بعد از گذراندن مراحل داوری به زبان فارسی یا انگلیسی منتشر می کند. این نشریه سعی دارد آخرین یافته های علمی در حوزه حشره شناسی و علوم وابسته را در کوتاه ترین زمان ممکن در اختیار اساتید، پژوهشگران، دانشجویان و سایر علاقمندان این رشته قرار دهد.  

 درآمد / تبلیغات و بازاریابی

منبع مالی مجله، انجمن حشره شناسی ایران است. مجله امکان درج هیچ نوع آگهی در وب سایت یا از طریق نسخه فیزیکی مجله ندارد.

 بیانیه حریم خصوصی

اسامی و آدرس‌های ایمیل استفاده شده در هنگام ثبت نام منحصراً برای فرآیند انتشار مقالات مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای اهداف دیگری به اشتراک گذاشته نخواهد شد.

هزینه

تمامی مطالب مجله به صورت آنلاین و بدون اشتراک قبلی به صورت رایگان در دسترس است و از اولین شماره، که به سپتامبر 1974 بازمی گردد، دردسترس است.

بایگانی

محتویات JESI  به صورت رایگان از طریق وب سایت دائمی آن در دسترس است. علاوه بر این، مقالات مجله در مخازن بین المللی (Zenodo ) و ملی [Scientific Information Database (SID)، Magiran، Google Scholar و ISC] ذخیره می شوند. همه نویسندگان می توانند و اجازه دارند مقالات خود را در مخازن شخصی خود یا دانشگاه/موسسه متبوع خویش، بایگانی کنند. کتابخانه و آرشیو ملی ایران و همچنین کتابخانه‌های مرکزی دانشگاه تهران، تربیت مدرس، دانشگاه فردوسی مشهد و موسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی ایران، نسخه‌های فیزیکی مجله را نگهداری می‌کنند.